No Land, an everywhere hymn

MATERI A-BEP LEC’H OMP.
PENAOS E C’HELLOMP BEZAÑ EUS LEC’H-MAÑ-LEC’H ?
O lidañ amañ, o lidañ neblec’h, o lidañ pep-lec’h.
Isañ a raimp banniel an nann-bro
Un troad en traezh, egile en dour.
Evel an traezh omp, asambles stank-ha-stank
Pep hini a zo ur ger, unan, diharz.
Ni eo ar vro, an harz fiñv-difiñv.
Bremañ omp, n’omp ket amañ.
Deomp eo an dremmwel evel an oabl d’al laboused
Hor c’hae e ar varzhoneg-mañ,
Un himn eus lec’h ebet
Un himn eus pep-lec’h.
Kuitaomp ar gwiad hon eus gwiadet
Ar seizh avel n’o deus bro ebet
Ar c’hwezhennoù n’ o deus bro ebet
Al laboused n’o deus bro ebet,
Ni n’hon eus bro ebet.
N’hon eus bro ebet
ha m’ hon defe ur vro
n’he defe anv ebet.
Hon harzoù eo hor soñjoù
FAOS EO AN DISRANN PENN-DA-BENN
Ma bro a zo ur skoaz, ul lagad lemm
Hor bro a zo e pep mousc’hoarzh.
Hor bro a zo dihun an arz,
e diskaroù-amzer pep ledenn
hag e pep nevez-amzer.
Ar gouloù evel pluñv.
Dieubet diouzh an douar
Libr evel ar red.
Kreñv evel ar froud.
O tarnijal emaomp tro-dro d’hor bannieloù uzet,
sonn en diabell.
Glas, marellet gant gwenn, louet, gris, glas-sklent, gwer gris, ludu hag all eo hor banniel.
An oabl eo hor banniel.
Savet eo hor banniel diwar an holl zaeroù.
Savet eo hor banniel diwar an holl ganoù.
Savet eo hor banniel diwar ni holl.
N’hon eus banniel ebet.
N’hon eus himn ebet.
Met hon himn a lâr :
“Ur vro hepken evit an holl”
Savomp peoc’h an nann-bro.
Gwarded dorioù digor omp,
soudarded ar steuziñ,
evezherien netra,
askellerien ar c’hreiz.
AR GALON EO HOR BRO
AN DOUAR EO HOR BRO
Ur vro ken evit an holl gwitibunan.
Ur vro gant an holl vorioù hag an holl venezioù.
Ur vro e-lec’h m’eo gwiadet an holl hunvreoù evit ar pep gwellañ.
Ur vro e-lec’h ma analomp ar memes aer.
UR VRO HON EUS
DIFIN,
DIRANNAPL,
DIROLL,
DIWEL.
Ur vro hepken evit an holl pe bro ebet.

NENHUMA TERRA
SOMOS MATEIRA DE LUGAR NENHUM
COMO SERIA QUE VIR-NÓS DE QUALQUER LUGAR?
Comemorando aqui, comemorando lugar nenhum, comemorando todos os lugares.
Levantaremos a bandeira do naõ-país.
Um pé na areia, um outro na água.
Somos como areia, junto comprimido.
Cada um é um mundo, irredutível, desimpedido.
Somos a terra, a fronteira em movimento.
Somos este momento, naõ somos este lugar.
O horizonte nós pertence, como ele pertence ás aves no céu.
Este poema é a nossa plataforma,
Um canto de lugar nenhum,
Um canto de todos os lugares.
Deixemos a rede que estamos tecendo.
Ventos naõ têm terra,
Perfumes naõ têm terra,
Pássaros naõ têm terra,
Naõ temos terra.
Naõ temos terra.
E se tivermos,
Ela naõ teria nome.
As nossas fronteiras saõ os nossos pensamentos.
A SEPARAÇAÓ É UMA MENTIRA.
A minha terra é um ombro, os teus cuidadosos olhos.
A nossa terra fica em cada sorriso.
A nossa terra fica no despertar da arte,
Nos outonos de cada latitude,
E em cada primavera.
Leve como uma pluma.
Livre como o chaõ.
Livre como fluxos.
Forte como correntes.
Estamos vibrando em volta das nossas bandeiras usadas,
Imóveis, no fundo.
A nossa bandeira é azul, sarapintada de branco, feita de todos os cinzentos.
A nossa bandeira é o céu.
A nossa bandeira é feita de todas as lágrimas,
A nossa bandeira é feita de todos os cânticos
A nossa bandeira é feita de todos nós.
Naõ temos bandeira.
Naõ temos lemas,
Mas o nosso hino diz:
Só uma terra para todos nós.
Construamos a paz do naõ-país.
Somos as guardas das portas abertas,
os soldados da evanescência,
os goleiros de nada,
a gente do lado interno.
O CORAÇAÓ É A NOSSA TERRA.
O MUNDO É A NOSSA TERRA.
Só uma terra para todos nós.
Uma terra com todos os mares e todas as serras.
Uma terra onde todos os sonhos se entrelaçam para o melhor.
Uma terra onde respiramos o mesmo ar.
TEMOS UMA TERRA,
ILIMITADA,
INDIVISÍVEL,
DESIMPEDIDA,
INVISÍVEL.
Uma terra para todos ou nenhuma terra.

SOM LA MATÈRIA VINGUDA DE TOT ARREU.
COM PODEM SER D’ALGUNA PART?
Celebrem aquest lloc,
no celebrem cap lloc,
celebrem tots els llocs.
Portem els colors del no-país
Un peu en el marge, l’altre cap a l’altre lloc.
Som com la sorra, sòlida unida.
Cadascun de nosaltres és un món,
únic,
irréductible,
il·limitat.
Som el país, la frontera movedissa,
Som l’ «ara»,
no som l’ «aquí».
L’horitzó és nostre,
com el cel als ocells.
Aquest poema és un manifest,
un himne de cap part.
un himne de tot arreu.
Abandonem la tela que nosaltres teixim.
El vent no té país,
les aromes no tenen país,
els ocells no tenen país,
nosaltres no tenim país.
Nosaltres no tenim país.
I si en tenim un,
no té nom.
Les nostres fronteres són els nostres pensaments.
TOTA SEPARACIÓ ÉS UNA MENTIDA
El meu país és la teva espatlla,
la teva mirada benèvola.
El nostre país està en cada somriure.
El nostre país és l’art que es desperta,
sota el cel de cada tardor
i en totes les primaveres.
Lleugers com les fulles,
per sobre del sòl,
lliure com l’onatge,
fortes com el corrent.
Surem al voltant de les nostres banderes usades,
immòbils, al voltant d’elles.
La nostra bandera és blava,
esquitxada de blanc,
travessada amb tots els grisos.
La nostra bandera és el cel.
Teixida amb totes les llàgrimes,
teixida amb tots els cants,
teixida amb cadascun de nosaltres.
Nosaltres no tenim banderes.
No tenim himne nacional
però diu: «Un sol país per tots nosaltres»
Construïm la pau del no-país.
Som els guardians de les barreres obertes,
els soldats de l’evanescent,
els sentinelles del buit,
del món interior.
L’ETHER ÉS EL NOSTRE PAÍS,
LA TERRA ÉS EL NOSTRE PAÍS
Un sol i mateix país per a tots.
Un país que conté tots els oceans i totes les muntanyes.
Un país on tots els somnis són teixits pel millor.
Un país on respirem el mateix aire.
TENIM UN PAÍS,
IL·LIMITAT,
INDIVISIBLE,
INFINIT,
INVISIBLE.
Un país per tots o cap país.

SOMOS LA MATERIA VENIDA DE TODAS PARTES.
¿CÓMO PODEMOS SER DE ALGUNA PARTE?
Celebramos este lugar,
no celebramos ningún lugar,
celebramos todos los lugares.
Llevamos los colores del no-país.
Un pie en el margen, el otro hacia el otro lugar.
Somos como la arena, sólidos juntos.
Cada uno de nosotros es un mundo,
único,
irréductible,
ilimitado.
Somos el país, la frontera movediza,
Somos el «ahora»,
no somos el «aquí».
El horizonte nos pertenece,
como el cielo a los pájaros.
Este poema es un manifiesto,
un himno de ninguna parte.
un himno de todas partes.
Abandonemos la tela que nosotros tejemos.
El viento no tiene país,
los aromas no tienen país,
los pájaros no tienen país,
nosotros no tenemos país.
Nosotros no tenemos país.
Y si tenemos uno,
no tiene nombre.
Nuestras fronteras son nuestros pensamientos.
TODA SEPARACIÓN ES UNA MENTIRA
Mi país es tu hombro,
tu mirada benevolente.
Nuestro país está en cada sonrisa.
Nuestro país es el arte que se despierta,
bajo el cielo de cada otoño
y en todas las primaveras.
Ligeros como las hojas,
por encima del suelo,
libre como las mareas,
fuertes como la corriente.
Flotemos alrededor de nuestras banderas usadas,
inmóviles, alrededor de ellas.
Nuestra bandera es azul,
salpicada de blanco,
atravesada con todos los grises.
Nuestra bandera es el cielo.
Tejida con todas las lágrimas,
tejida con todos los cantos,
tejida con cada uno de nosotros.
Nosotros no tenemos banderas.
No tenemos himno nacional
pero dice: «Un solo país para todos nosotros»
Construyamos la paz del no-país.
Somos los guardianes de las barreras abiertas,
los soldados de la sutileza,
los centinelas del vacío,
del mundo interior.
El ETHER ES NUESTRO PAÍS,
LA TIERRA ES NUESTRO PAÍS
Un solo y mismo país para todos.
Un país que contiene todos los océanos y todas las montañas.
Un país donde todos los sueños son tejidos para lo mejor.
Un país donde respiramos el mismo aire.
TENEMOS UN PAÍS,
ILIMITADO,
INDIVISIBLE,
INFINITO,
INVISIBLE.
Un país para todos o ningún país.

NOI SIAMO LA MATERIA CHE VIENE DA TUTTE LE PARTI.
COME POTREMO VENIRE DA QUALCHE PARTE?
Noi celebriamo questo luogo,
noi celebriamo nessun luogo,
noi celebriamo tutti i luoghi.
Noi portiamo i colori del non-paese.
Un piede sulla riva, l’altro verso l’altrove.
Noi siamo come la sabbia, solido insieme.
Ognuno di noi é un mondo, unico, irriducibile, illimitato.
Noi siamo il paese, la frontiera mobile,
Noi siamo l’ «adesso»
noi non siamo il «qui».
L’orizzonte é nostro,
come il cielo é degli uccelli.
Questo poema é un manifesto,
un inno di nessun posto
un inno che é ovunque.
Abbandoniamo la tela che tessiamo.
Il vento non ha paese,
gli odori non hanno paese,
gli uccelli non hanno paese,
noi non abbiamo paese.
Noi non abbiamo paese.
E se ne abbiamo uno,
non ha un nome.
Le nostre frontiere sono i nostri pensieri.
OGNI SEPARAZIONE E’ UNA MENZOGNA
Il mio paese é la tua spalla,
il tuo sguardo benevolo.
Il nostro paese é in ogni sorriso.
Il nostro paese é l’arte che si sveglia,
sotto il cielo di ogni autunno
e in tutte le primavere.
Leggeri come foglie,
al di sopra della terra,
liberi come il mare,
forti come la corrente.
Galleggiamo intorno alle nostre bandiere lise,
immobili, intorno alle bandiere.
La nostra bandiera é blu,
chiazzata di bianco,
attraversata da tutti i grigi.
La nostra bandiera é il cielo.
Tessuta di tutte le lacrime,
tessuta di tutti i canti,
tessuta da ognuno di noi.
Noi non abbiamo bandiere.
Noi non abbiamo un inno nazionale
ma il nostro dice: «Un solo paese per tutti noi»
Costruiamo la pace del non-paese.
Noi siamo I guardiani delle barriere aperte,
I soldati dell’evanescenza,
le sentinelle del vuoto,
del mondo interiore.
L’ETERE E’ IL NOSTRO PAESE
LA TERRA E’ IL NOSTRO PAESE
Un solo e unico paese per tutti.
Un paese che contiene tutti gli oceani e tutte le montagne,
Un paese dove tutti i sogni sono tessuti per il meglio.
Un paese dove respirare la stessa aria.
NOI ABBIAMO UN PAESE,
ILLIMITATO,
INDIVISIBILE,
INFINITO,
INVISIBILE.
Un paese per tutti oppure nessun paese.

 

 

没有土地
我们无所不在

四海为家

思维是我们的国境

任何分割都是假的
心是我们的土地

地球是我们的土地
无所限制
不可分割
没有拘束
隐形

所有人共有的土地亦或没有土地。

 

חוגגים כאן
חוגגים בשום מקום
חוגגים בכל מקום

הניפו את הדגל של האין-מדינה

רגל אחת בחול
השניה במים

האופק שייך לנו
כמו השמיים לציפורים

השיר הזה הוא המצע שלנו
מזמור של שום מקום
מזמור של כל מקום

לרוחות אין ארץ
לריחות אין ארץ
לציפורים אין ארץ
לנו אין ארץ

אין לנו ארץ
ואם היתה לנו ארץ
לא היה לה שם

הגבולות שלנו הם המחשבות שלנו

הארץ שלנו היא כל חיוך

קלים כנוצות
חופשיים מהאדמה
חופשיים כזרימה
חזקים כזרם

הדגל שלנו הוא השמיים

אנחנו השוערים של השערים הפתוחים
חיילי ההתפוגגות
שומרי הסף של שום דבר

הלב הוא הארץ שלנו
כדור הארץ הוא הארץ שלנו

ארץ בה אנחנו נושמים את אותו האוויר

יש לנו ארץ אחת
בלתי מוגבלת
בלתי ניתנת לחלוקה
בלתי מרוסנת
בלתי נראית

ארץ אחת לכולם
או שום ארץ

 

МЫ ПРОИСХОДИМ ИЗ МАТЕРИИ
КАК МОЖЕМ МЫ ПРОИСХОДИТЬ ОТКУДА-ТО?
Празднуем здесь, празднуем нигде, празднуем везде.
Мы поднимем флаг страны, которой нет.
Одной ногой в песке, одной в воде.
Мы как песчинки вместе собираемся.
Каждый – это мир, неуменьшаемый, неограниченный.
Мы страна, границы в движении.
Мы – то, что сейчас, мы то, что не здесь.
Горизонт принадлежит нам, как небо птицам.
Эта поэма – наша основа.
Гимн ниоткуда
И гимн отовсюду.
Покинем паутину, которую мы плетём.
У ветров нет страны
У ароматов нет страны
У птиц нет страны
У нас нет страны
У нас нет страны
Но если бы она была
То у неё не было бы имени.
Наши границы – это наши мысли.
ВСЕ НАРИСОВАННЫЕ ГРАНИЦЫ – ФАЛЬШИВКА
Моя страна это плечо, твои бдительные глаза.
Наша страна в каждой улыбке.
Наша страна – это пробуждение видов
Каждой осенью и весной
На любой широте.
Легкий как перья
Свободный от притяжения
Свободный как поток
Сильный как течение.
Мы нервно бьемся вокруг наших изношенных флагов
Все ещё на заднем фоне.
Наш флаг голубой, запятнанный белым, из всех оттенков серого.
Наш флаг это небо.
Наш флаг из всех слез
Наш флаг из всех песен
Наш флаг сделан из всех нас.
У нас нет флага.
У нас нет торжественной атрибутики
Но наш гимн говорит:
“Одна страна на всех нас”.
Давайте построим мир страны, которой нет.
Мы стражи открытых ворот,
Солдаты эфемерности,
Хранители ничего,
Мы то, что внутри.
СЕРДЦЕ – НАША СТРАНА,
ЗЕМЛЯ – НАША СТРАНА.
Одна страна на всех нас.
Страна со всеми морями и горами.
Страна, где все мечты сотканы для лучшего.
Страна, где мы дышим одним воздухом.
У НАС ОДНА СТРАНА,
БЕЗ ГРАНИЦ,
БЕЗ РАЗДЕЛЕНИЙ,
БЕЗ ПРИНУЖДЕНИЙ,
НЕВИДИМАЯ.
Одна страна для всех или никакой страны вообще.

Vi kommer fra hvor som helst
Hvordan kan vi tilhøre et sted?

Feirer her, feirer ingen sted,
Feirer overalt.

Vi hever flagget til ingen land.

En fot i sand, til sammen kompakt.

Hver er en verden, som kan ikke bli mindre,
Kan ikke bli begrenset.

Vi er et Land, den flytende grensen.

Vi er det som er nå,
Vi er ikke det her.

Horisonten tilhører oss
som himmelen til fuglene.

Dette diktet er en plattform,
En hymne for ingen sted ,
En hymne for hver enkelt sted.

La oss forlate nettet som vi vever.

Vindene har ingen land,
Dufter har ingen land,
Fuglene har ingen land,
Vu har ingen land.

Vi har ingen land,
Men om vi hadde,
Den ville ikke ha navn.

Våre grenser er våre tanker.

Separasjon er en forfalskning.

Landet mitt er et skulder,
Dine vaktsomme øyne.

Vårt land er i hver smil.

Vårt land er i oppvåkningen av arter,
I høstene av hver breddegrad,
Og i hver vår.

Lett som fjær.

Fri fra bakken,
Fri som et flyt,
Sterk som en strøm.

Vi flagrer rundt våre slittne flagg,
Fortsatt i bakgrunnen.

Vårt flagg er blått, flekket med hvitt,
Lagt av alle grå tonene.

Vårt flagg er Himmelen.

Vårt flagg er lagt av alle tårene,
Vårt flagg er lagt av alle sangene,
Vårt flagg er lagt av Oss.

Vi har ingen flagg.

Vi har ingen attributter,
Hymnen vår sier:
”Et land for oss alle”.

La oss bygge et Fred av Ingen Land.

Vi er vakter av åpne porter,
Vi er soldater av Evanescence,
Vokterne av ingenting,
De som er inne.

Hjertet er vårt Land,
Jorden er cårt Land.

Et Land for oss alle.

Et land med alle sjøene og alle fjell.

Et land hvor alle drømmene er vevet for det beste.

Et land hvor vi kan puste samme luft.

VI HAR ET LAND,
UBEGRENSET,
UATSKILLELIG,
UBEGRENSET,
USYNLIG.

Et land for alle eller Ingen Land.

 

WIR SIND VON ÜBERALL GEKOMMEN.
WIE KÖNNEN WIR VON IRGENDWO SEIN?
Wir feiern hier
wir feiern nirgendwo
wir feiern überall
Wir tragen die Fahne von Kein-Land
Ein Fuss im Sand, ein Fuss im Wasser
Wir sind wie Sand, zusammen kompakt
Jeder ist eine Welt für sich, einzig, unreduzierbar, unbeschränkt
Wir sind das Land, die lebende Grenze
Wir sind “das jetzt”, wir sind nicht “das hier”.
Der Horizont gehört uns, wie der Himmel den Vögeln gehört.
Dieses Poem ist ein Manifest
eine Hymne von nirgendwo,
eine Hymne von überall
Verlassen wir das Netz das wir spinnen
Der Wind hat kein Land
der Geruch hat kein Land
die Vögel haben kein Land
Wir haben kein Land.
Wir haben kein Land
Und wenn wir eins hätten
hätte es keinen Namen.
Unsere Grenzen sind unsere Gedanken.
JEGLICHE TRENNUNG IST EINE LÜGE
Mein Land ist deine Schulter, dein wohlwollender Blick.
Unser Land ist in jedem Lächeln.
Unser Land ist erwachende Kunst
unter dem Herbsthimmel
und in jedem Frühling
Federleicht,
über dem Boden schwebend,
Frei wie das Wasser
Stark wie der Fluss
Wir flattern um unsere alten Flaggen herum,
bewegungslos.
Unsere Flagge ist blau
mit weissen Flecken
und allen Grautönen.
Unsere Flagge ist der Himmel.
Unsere Fahne besteht aus all unseren Tränen,
all unseren Gesängen,
besteht aus uns allen.
Wir haben keine Flagge.
Wir haben keine Nationalhymne,
aber es heisst: “Ein einziges Land für uns alle”.
Wir gründen den Frieden des Kein-Landes.
Wir sind die Wachen der offenen Tore
die Soldaten der Vergänglichkeit
die Wächter der Leere
des Inneren.
DAS HERZ IST UNSER LAND,
DIE ERDE IST UNSER LAND.
Ein einziges Land für alle.
Ein Land das alle Ozeane und alle Berge enthält.
Ein Land das alle Träume zum besten träumt.
Ein Land, in dem wir alle die selbe Luft atmen.
WIR HABEN EIN LAND,
GRENZENLOS,
UNENDLICH,
UNTEILBAR,
UNSICHTBAR.
Ein Land für alle oder gar kein Land.

نحن المسألة لأي مكان
كيف نكون من مكان ما؟

سترفع علم ال-لا بلد

نحن الأرض، الحدود المتحرّكة

نحن الآن، نحن لسنا ال”هُنا”

الأفق ينتمي لنا كما السماء تنتمي للطيور

الرياح لا أرض لها
الروائح لا أرض لها
الطيور لا أرض لها
نحن لا أرض لنا

حدودنا هي أفكارنا

أرضنا في كل إبتسامة
خفيفة كالريش
محرّرة (منفصلة عن) من الأرض
حرّة كالدفق
قويّة كالتيّار

علمنا أزرق، منقّط بالأبيض، مصنوع من كل الرمادي

علمنا مصنوع من كل الدموع
علمنا مصنوع من كل الأناشيد
علمنا مصنوع منّا جميعا

لا علم لنا

لا نشيد لنا
ولكن ترنيمتنا تقول:
فقط أرض واحدة لنا جميعاً

لدينا أرض واحدة
غير محدودة
غير قابلة للتقسيم
غير مقيّدة
غير مرئية

أرض واحدة للجميع أو لا أرض

 

Meie oleme kõikjal.
Kuis saame tulla kuskilt?

Meie piirid on me mõtetes.

Eraldamine on teesklus.
Süda on meie maa,
Maa on meie maa.

Meil on üksainus maa,
piirideta,
jagamatu,
sundimatu,
nähtamatu.

Üks maa kõigile või maad ei mingit.

 

TOZALI MABELÉ YA BISIKA NIOSO.
NDENGE TOKOKI YA MOKO NÍNI ?

Likatamelo ezali na mabanzo ya biso.

MONDELO AZALI LOKUTA MINGI.

MOTEMA AZALI EKOLO YA BISO,
MABELE AZALI EKOLO YA BISO,

TOZALI NA MÓKÓ EKOLO,
NDELO TÊ,
BOKABOLI TÊ,
LIBELA TÊ,
EMONONOKO TÊ.

Mókó ekolo ya bato bánso tõ ekolo tê.

 

私たちはどこの問題でもある
私たちはどこからどうなれる？

私たちは無国籍の旗を掲げる

私たちは大地　動く国境

私たちは今　私たちはここではない

地平線は空と鳥のように私たちに属している

風は大地を持たない
香りは大地を持たない
鳥は大地を持たない
私たちは大地を持たない

私たちの境界は私たちの考え
すべての微笑みが私たちの大地

 

EGNA KE-HULUM NEN
HENEDET KETEWESSENE BOTTA ENEHONALEN
DENEBERACHIN HASABACHINE NOW

MEKEFAFEL YEWUSHET NOW

HAGERACHIN LEBACHIN NOW
MEDER HAGERACHIN NAT
ANDE HAGER ALEN
YALETEWESSENE
YALETEKEFAFELE
CHIGGER YELELEBET
YEMAYITAYI
ANDE HAGER LE- HULUM WEYIM, HAGER YELEM

Mea mama mai te rau’ere
i ni’a ae i te repo, ti’a ma mai te mau tai moana
Puai mai te o’pape
To tatau reva e u ninamu ano’i hia ite uouo e te u rehu

To tatou reva, o te ra’i ia

ha’u ne hia i te mau ro’i mata,
ha’une hia i te mau himene ha’une hia e tatou Paato’a

Aita to tatou e reva

Ho’e anae fenua no te ta’ato’ara’a

Ho’e anae fenua
aita e hope’a,
e ita e vahihia,
e a muri noatu,
e ita e ite hia

Hoe fenua no te ta’ato’ara’a aore ra aita e fenua

 

 

– BRETON – PORTUGAIS – CATALAN – ESPAGNOL – CASTILLAN – ITALIEN – CHINOIS – HÉBREU – RUSSE – NORVÉGIEN – ALLEMAND – ARABE – ESTONIEN – LINGALA – JAPONAIS – AMHARIQUE – TAHITIEN –